نور اهلبیت *علیهم السلام

برای حضرت عباس

آید به جهان اگر حسین دگری    هیهات برادری چو عباس آید

این شعر به درستی عظمت برادری حضرت عباس (علیه السلام) را بیان می کند بدون ان که خدای ناکرده عصمت و عظمت شیدالشهدا را مورد بی توجهی قرار دهد.
همانطور که می دانییم سیدالشهدای دیگریعنی او که در تمام اوصاف با حضرت ابی عبدالله الحسین (علیه السلام) یکی است یعنی وجود نازنین بقیة الله الاعظم ارواحنا له الفدا خواهد آمد اما هیهات که او یاری و برادری مانند عباس بن علی (علیه السلام) داشت باشد.

عباس ان یگانه سردار حسین علیه السلام است که در مقام ادب و وفا به جائی رسید که در محضر امام خویش کلامی سخن نمی گوید.
برخی سوال می کنند چرا ما از وجود نازنین قمر بنی هاشم و زندگی او و فرمایشات او زیاد نشنیده ایم نکند به خاطر کم کاری علما و مبلغین دین باشد که نسبت به ایشان توجه کافی روا نداشته اند.
این موضوع بخاطر کم کاری و غفلت علما و مبلغین از مقام حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام نیست بلکه به خاطر عظمت حضرت قمر بنی هاشم و مقام معرفت او نسبت به وجود نازنین امام زمانش حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام است که در زمان حیات و کنار ایشان کلامی یا اظهار نظری از این سردار وفادار نمی بینیم. انگار می گوید « فقط حسین باید باشد » و این رمز بقاء و حیات جاوید عباس در کنار امام حسین علیه السلام می باشد
انگار اوست که خواجه شیراز در وصف ولایتش می فرماید:

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم                     لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمائی
فکر خود و رای خود در عالم رندی نیست         کفر است در این مذهب خود بینی و خود رایی

و این یگانه سردار است که وقت شهادتش ناله ی فرزند فاطمه سلام الله علیها بگوش می رسد

الآن انکسر ظهری       و قلت حیلتی
اکنون کمرم شکست و چاره ام از دستم رفت

هم اوست که حسین در فراغش می گوید: برادرم از امشب چشم هائی که از خوف تو خواب نداشتند راحت می خوابند.

کلمات کلیدی : حضرت عباس حضرت ابوالفضل العباس علیهالسلام شهید کربلا امام حسین ع